Veel mensen maken zich zorgen over hun veiligheid. Alleen houden ze daarin geen rekening met wat mensen met een zorgvraag echt nodig hebben. Een van de bezoekers van het bankje op het Lucasbolwerk, deelt zijn hoop voor een oplossing.
“Ik maak mij meer dan grote zorgen over het voornemen van een verbod op harddrugs. Ik voel mij totaal niet gezien of gehoord in de hele discussie. Zowel de veldwerkers waar over gesproken wordt als de gemeente hebben ons nooit aangesproken of gevraagd wat wij nodig hebben om te kunnen overleven.
Voor ons is de bank (op het Lucasbolwerk, red.) de enige plek in de stad waar we terecht kunnen. Veel van ons zijn al tientallen jaren verslaafd en komen daar ook nooit meer van af. We zijn als het ware een slaaf van onze verslaving en alles wat daarbij hoort.
Het enige wat we van de stad vragen is een plek, een bank in de stad waar we kunnen gebruiken en elkaar kunnen ontmoeten. Waar we niet bang hoeven te zijn dat mensen ons als criminelen behandelen. Dat hoeft voor mij niet het Lucasbolwerk te zijn, het mag ook ergens anders in de stad. Maar we zijn niet geholpen met een harddrugs verbod.”