Druk op de woningmarkt
Druk op de woningmarkt

Druk op de woningmarkt

De druk op de woningmarkt maakt dat mensen steeds lastiger een huis kunnen vinden, dit heeft ook tot gevolg dat mensen vaker letterlijk op straat komen te staan. Doordat er te weinig huizen beschikbaar zijn, vooral ook sociale huurwoningen, loopt de uitstroom van de maatschappelijke opvang vast.

“Mensen zijn vaker aangewezen op hun netwerk, maar eindigen ook steeds vaker op straat.”

Doordat het systeem verstopt is, zijn er op veel plekken geen bedden meer beschikbaar in de opvang met als gevolg dat mensen gedwongen worden op straat te slapen. Deze mensen gaan op zoek naar beschutte plekken, waar ze droog, uit de wind en veilig kunnen liggen. Wat vooral belangrijk is, is dat ze niet zichtbaar zijn aangezien de kans groot is dat ze weggestuurd worden door politie of handhaving en in het ergste geval kunnen ze een boete krijgen. Dat terwijl er voor hen geen plek is in de opvang!

“Dakloosheid zijn is geen criminele daad, toch kan je worden beboet, als er geen plek voor je is in de opvang.”

Je raakt dakloos, want er zijn onvoldoende huizen. Door de druk in de opvang slaap je op straat en dan word je weggestuurd of krijg je een boete. Maar hoe kan dat nou? In Utrecht staat in de algemene plaatselijke verordening (APV) een regel die het verbiedt om op of aan de openbare ruimte te slapen. Een boete op dakloosheid zeg maar. Hiermee wordt dakloosheid gecriminaliseerd. Dat is wat ons betreft onwenselijk, want de samenleving is tekortgeschoten en mensen kunnen nergens terecht.

“Huisvesting is een mensenrecht!”

Dus hoe gaan we dit oplossen? Volgens ons doe je dat door mensen zo snel mogelijk een huis te geven en daarna te kijken welke steun iemand nodig heeft. Housing First gaat uit van 8 kernprincipes: Huisvesting is een mensenrecht, keuze en regie voor deelnemers, scheiden van wonen en zorg, herstelondersteuning, harm reduction, actieve betrokkenheid zonder dwang, persoonsgerichte begeleiding en flexibele ondersteuning zo lang als nodig.. Daarmee erkennen we dat dakloosheid geen zorgprobleem is maar een woonprobleem. Daarbij is het ook nog eens veel goedkoper dan mensen eerst een heel systeem van opvang door te jagen.

Daarnaast zorgt het ervoor dat iemand die dakloos wordt zowel lichamelijk als geestelijk minder hard achteruit gaat. Wat maakt dat iemand die dakloos is geweest, weer veel eerder volwaardig mee kan doen aan de samenleving.

“Het beste is om mensen een huis te geven, in plaats van opvang. Echter, we kunnen mensen vooral niet op straat laten slapen.”

Helaas lost dat nu niet meteen iets op, want er zijn onvoldoende geschikte woningen. Dus laten we nu doen wat nodig is om niemand op straat te laten slapen. Ook als dat betekent dat we tijdelijk meer opvang nodig hebben.